Ka thënë Allahu i Lartësuar:
{وَیَقُولُ ٱلۡكَافِرُ یَـٰلَیۡتَنِی كُنتُ تُرَ ٰبَۢا}
{Dhe mosbesimtari thotë: i mjeri unë sikur të kisha qenë pluhur!}
[en-Nebe: 40]
D.m.th. mosbesimtari dëshiron që atë ditë të kishe qenë pluhur në dunja dhe të mos ishte krijuar e as të mos kishte dalë në jetë. Dhe kjo është kur ai sheh dënimin e Allahut dhe sheh punët e tij të këqija që janë shkruar nga duart e shkruesve të nderuar prej engjëjve.
Është thënë: se ai (njeriu) e dëshiron atë kur Allahu gjykon në mes kafshëve që kanë qenë në dunja dhe bën ndarjen në mes tyre me Gjykimin e Tij të drejtë, i cili nuk bën padrejtësi. Madje edhe dashi pa brirë do të hakmerret ndaj dashit me brirë.
Kur mbaron gjykimin në mes tyre u thotë atyre: khthehuni në pluhur dhe kthehen në pluhur.
Në këtë rast mosbesimtari thotë:
{یَـٰلَیۡتَنِی كُنتُ تُرَ ٰبَۢا}
{i mjeri unë sikur të kisha qenë pluhur!}
D.m.th. të kisha qenë kafshë dhe të kthehesha në pluhur.
Dhe me këtë kuptim ka ardhur në hadithin e njohur të Sur-it dhe në disa ethere nga ebu Hurejrete dhe Abdullah ibnu Amër dhe jo vetëm.
تفسير ابن كثير” (٨ /٣١٠-٣١١)، ت. سلامة” 📚
Përktheu: Abdur-Rahman Mema