Ka thënë Hafizi Ibnu Kethir rahimehullah:
Është transmetuar se Umeri radij’Allahu anhu nuk po e shihte më një burrë prej banorëve të Shamit i cili prezantonte në mexhliset e tij, ndaj u tha Sahabëve:
“Çfarë ka bërë filani, i biri i filanit?”
I thanë: O Prijës i Besimtarëve, i ka rënë pas pijes (alkoolit) dhe kemi ditë që nuk e kemi parë. Umeri thirri shkruesin e tij dhe i tha:
Shkruaj: “Nga Umer ibnul Khatabi, drejtuar filanit, birit të filanit: Esselamu alejke! E më tej:
Unë po të drejtohem me lavde ndaj Allahut, përveç të Cilit nuk ka të adhuruar me të drejtë, {Falësit të gjynahut, Pranuesit të pendimit, të Ashprit në Dënim, Bamirësit, përveç të Cilit nuk ka të adhuruar me të drejtë; dhe tek Ai është kthimi përfundimtar.}
Më pas, u tha Sahabëve: Bëni dua për vëllanë tuaj që të afrohet me zemër tek Allahu, që Ai t’ia pranojë pendimin.
Kur atij i mbërriti letra e Umerit radij’Allahu anhu, e lexonte dhe e përsëriste me veten e tij. Dhe thoshte:
{Falësit të gjynahut, Pranuesit të pendimit, të Ashprit në Dënim!}
Më përkujtoi Dënimin e Tij dhe më premtoi Faljen e Tij! Vazhdonte ta përsëriste në vete duke qarë. Më pas u pendua me pendim të sinqertë. Kur i mbërriti ky lajm Umerit radij’Allahu anhu, u tha Sahabëve:
Kështu veproni kur ta shihni vëllanë tuaj teksa bie në një gabim! Udhëzojeni dhe luteni Allahun për të që t’ia pranojë pendimin! E mos u bëni ndihmës të shejtanit ndaj tij.
📚 تفسير ابن كثير (٧ /١٢٨-١٢٩)
Përktheu: Abdur-Rahman Mema