Ata të thonë: a është rebelimi ndaj tiranit në kundërshtim me bazat e ehlus sunnetit?
U themi: po
Të thonë: ku është argumenti?
U themi: Hadithin e Ubades -radij’Allahu anhu-: “…vetëm nëse shihni mosbesim të qartë”
Të thonë: po gjynahu është baraz me mosbesimin!
U themi: gabim, për shkak të hadithit ‘Auf bnu Malik:
“…Vetëm nëse është një prijës të cilin e sheh duke i bërë gjynah Allahut, urreje atë që vjen prej gjynahut ndaj Allahut dhe mos hiq dorë nga bindja”
Të thonë: Umeri -radij’Allahu anhu- ka thënë: “më korrigjoni”
U themi: Nëse është i saktë si transmetim, me “korrigjimin” është për qëllim përmirësimi dhe jo largimi nga posti.
Të thonë: deri kur do të bëjmë durim?
U themi: Hadithin e Usejdit: “Derisa të më takoni tek Haudi”
Të thonë: si ta marrim të drejtën tonë?
U themi: Hadithin e ibnu Mes’ud-it: “kërkojini Allahut atë që ju takon”.
Të thonë: bindja është ndaj atij me të cilin jemi të kënaqur, jo ndaj atij që ka ardhur me forcë.
U themi: Hadithin e el-‘Irbaad-it: «Edhe nëse ju sundon një rob etiopian»
Të thonë: Durimi vlen për ata që gjykojnë me ligjin e Allahut e jo për ata që gjykojnë sipas epshit të tyre, kështu që këto tekste nuk vlejnë për ta.
I themi: gënjyet, duke u bazuar te hadithi i Hudhejfes: «Nuk ecin sipas udhëzimit tim as sipas sunnetit tim…, dëgjoni dhe binduni.»
Të thonë: ku është kuptimi i selefëve?
U themi: ata kanë rënë në konsensus për ndalimin e rebelimit, e ka përcjellë këtë konsensus: En-Neueuij, ibnu Tejmijeh, ibnu Haxher, esh-Sheukanij.
Të thonë: si kanë rënë në konsensus, kur ibnuz Zubejr -radij’Allahu anhuma- është rebeluar?
U themi: gënjyet, nuk është rebeluar ndaj prijësit të muslimanëve, sepse në atë kohë nuk ka pasur prijës të përgjithshëm për Muslimanët, çështja ishte e paqartë pas vdekjes së Jezidit, dhe ibnuz Zebejrit i dhanë besën banorët e Mekës dhe iu bindën banorët e Hixhazit.
Të thonë: po për rebelimin e el-Husejnit -radij’Allahu anhu-?
U themi: nuk doli për të kundërshtuar por e mashtruan banorët e Basrës duke i thënë: eja te ne se nuk kemi prijës, kur atij iu bë e qartë kjo dredhi, u pendua dhe kërkoi që të kthehej te të afërmit e tij, ose shkuarjen te Jezidi ose shkruajen në llogore, nuk ia dhanë këtë mundësi zullumqarët dhe e vranë padrejtësisht duke rënë dëshmor -radij’Allahu anhu-.
Të thonë: kanë dalë edhe të tjerë veç tyre, ku është konsensusi?
U themi: hafizi ibnu Haxher ka thënë: “kryengritja e një grupi prej selefëve ka qenë përpara se të arrihej konsensusi në lidhje me kryengritjen ndaj tiranit.”
📚 (مرقاة المفاتيح” (ح ١١٢٥”
En-Neueuij -rahimehullah- ka thënë: “është thënë se ky mospajtim ka qenë në fillim, më pas është arritur konsensusi për ndalimin e rebelimit ndaj tyre.”
Të thonë: janë ngritur çmimet dhe është vështirësuar jetesa për shkak të padrejtësisë së udhëheqësve.
U themi: Nëse populli rebelohet jetesa vështirësohet edhe më shumë, do të mungonte siguria, do të derdhej gjaku, do të nëpërkëmbej nderi, të gjithë ata që e njohin historinë e vërtetojnë se rebelimi nuk ka sjellë dobi as edhe një ditë të vetme.
Të thonë: cila është zgjidhja?
U themi: Allahu Ekber, Allahu Ekber!
Zgjidhja është: pendimi dhe kërkimi i faljes,
{إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ}
{Allahu nuk e ndryshon gjëndjen e një populli derisa ata të ndyshojnë vetet e tyre}
Ndryshojeni shirkun në Teuhid, bidatin në sunnet dhe gjynahun në bindje.
{وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ}
{E sikur banorët e këtyre vendbanimeve të besonin dhe të ishin ruajtur prej gjynaheve, Ne do t’u dërgonim begati nga qielli e toka}
I thanë disa selefëve: janë rritur çmimet, ata u thoshin: ulini me kërkimin e faljes.
Shkaqet e caktuara që ndihmojnë në përpjekjen e njeriut për të arritur devotshmërinë:
1- Kërkimi i ndihmës nga Allahu -azze ue xhel’le-
2- Lutja, duke i kërkuar Allahut sukses; dhe lutja është arma më e mirë.
3- Dija dhe kuptimi i fesë
4- Shoqërimi me njerëz të zgjedhur
5- Leximi i biografive të selefëve të devotshëm.
Përktheu: Abdur-Rahman Mema