Taūs ibnu Kejsani, pasi falte Ikindinë ditën e Xhum’ah, kthehej nga Kiblah dhe nuk i fliste askujt derisa të perëndonte dielli.
📚 “تاريخ واسط” (ص ١٨٦)
Thotë El-Harith ibnu Miskin: e shihja El-Mufad-dal ibnu Fadalete që pasi falte Xhumanë, rrinte në xhami deri për Ikindi; e kur e falte Ikindinë, veçohej në një cep të xhamisë dhe vazhdonte të bënte dua derisa të perëndonte dielli.
📚 أخبار القضاة” (٣ /٢٣٨)”
Se’id bnu Xhubejri, kur e falte Ikindinë, nuk i fliste askujt derisa të perëndonte dielli, domethënë ishte i zënë me dua.
📚 زاد المعاد” (١ /٣٨٢)”
Vlera e duasë kur bëhet me sinqeritet
Kur u verbua Es-Salt ibnu Bistaam et-Temimij, vëllezërit e tij u ulën duke bërë dua (secili më vete) për të në kohën e Ikindisë të ditës së Xhum’ah. Kësisoj, përpara perëndimit të diellit ai tështiu një herë dhe iu kthye shikimi.
📚 موسوعة رسائل ابن أبي الدنيا” (٤ /٧٩)”
Ka thënë imam Ibnu Kajjim el-Xheuzijeh rahimehullah:
Kjo orë është në orën e fundit të Ikindisë. Është orë të cilën e madhërojnë të gjithë popujt.
📚 زاد المعاد” (١ /٣٨٤)”
Përktheu: Abdur-Rahman Mema