Ka thënë ibnu Abbas -Allahu qoftë i Kënaqur prej tij-, Katadeh dhe ibnu Xhurejxh -Allahu i mëshiroftë-:
Kur zbriti ajeti:
{وَرَحۡمَتِی وَسِعَتۡ كُلَّ شَیۡءࣲۚ }
{Dhe Mëshira Ime përshin çdo gjë}
Iblisi tha: edhe unë futem te (çdo gjë)
Allahu zbriti:
{ فَسَأَكۡتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ وَیُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلَّذِینَ هُم بِـَٔایَـٰتِنَا یُؤۡمِنُونَ}
{Atë do t’ua jap atyre që janë të devotshëm, që e japin zekatin dhe atyre që u besojnë shpalljeve Tona}
Jehudët dhe të krishterët thanë: edhe ne jemi të devotshëm dhe e japim Zekatin!
Allahu zbriti:
{ ٱلَّذِینَ یَتَّبِعُونَ ٱلرَّسُولَ ٱلنَّبِیَّ ٱلۡأُمِّیَّ}
{dhe ata që ndjekin të Dërguarin Tonë, Profetin (Muhamed ﷺ) që nuk di shkrim e lexim}
Allahu e hoqi mëshirën për iblisin, jehudët dhe të krishterët dhe ia dha ummetit të Muhamedit ﷺ.
📚 “Tefsir et-Tabarī” (13/157)
Përktheu: Abdur-Rahman Mema